«Σα θέλεις να σου τραγουδώ βάνε κρασί να πίνω, να δεις τσι μαντινάδες μου σαν το νερό να χύνω».

Οι αμπελώνες της Κρήτης αιώνες τώρα παράγουν ποικιλίες σταφυλιών που βγάζουν από τα καλύτερα κρασιά της Ελλάδας. Ποικιλίες ντόπιες μα και ξένοφερμένες στο νησί της Κρήτης, ξεχωρίζουν από το άρωμα και την ιδιαίτερη γεύση τους. Στην Κρήτη η σταφίδα και ο μούστος αποτελούν, μαζί με το μέλι, τις πιο σημαντικές παραδοσιακές γλυκαντικές ύλες. Μεθύστε με όλες τις πληροφορίες που θα βρείτε στην ιστοσελίδα μας και απολαύστε υπεύθυνα κρητικό ποιοτικό κρασί.
Κρητικός Οίνος

Για τους Κρητικούς υπάρχει ο παραδοσιακός τρόπος ζωής που θεωρεί τον οίνο συνοδευτικό ενός γεύματος ή δείπνου. Το κρασί είναι μέρος της κουλτούρας των Κρητικών. Δεν πίνουν ποτέ μόνοι τους, είναι στοιχείο συντροφικότητας και κοινωνικής σχέσης. Πίνουν στην παρέα, γελούν και κουβεντιάζουν. Οι σημερινές οινοβιομηχανίες της Κρήτης έχουν αξιοποιήσει τις παραδοσιακές ποικιλίες του σταφυλιού και τη συσσωρευμένη εδώ και αιώνες εμπειρία. Άλλωστε, το αρχαιότερο πατητήρι, ηλικίας πάνω των 3.500 ετών βρίσκεται στις Αρχάνες της Κρήτης.

Η παράδοση αυτή συμβαδίζει με τη γνώση και την τεχνολογία. Οι Κρήτες οινοπαραγωγοί δεν αρκέστηκαν μόνο στην παράδοση αλλά συμπλήρωσαν τη γνώση τους με τις νέες εξελίξεις και τις προτιμήσεις των καταναλωτών. Ειδικοί οινολόγοι δοκιμάζουν ποικιλίες, πειραματίζονται, αναδεικνύουν αρώματα και γεύσεις και προσφέρουν στην κατανάλωση εκλεκτά κρασιά, κρασιά που μπορούν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα και όλες τις απαιτήσεις.
Κρητικός Οίνος και Υγεία

Σημαντικό χαρακτηριστικό της Κρητικής δίαιτας ήταν η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, κυρίως με τη μορφή του κόκκινου κρασιού το οποίο συνόδευε τα γεύματα. Φαίνεται ότι αυτή η συνήθεια αφορούσε κυρίως τους άνδρες, καθώς οι γυναίκες κατανάλωναν αλκοόλ μάλλον σπάνια. Τα ερευνητικά δεδομένα των τελευταίων ετών υποστηρίζουν ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μειώνει τη θνησιμότητα από όλα τα αίτια, αλλά και τη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα, καθώς και τον κίνδυνο εμφάνισης οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου (Kloner et al. 2007). Όμως, το κρασί, και ειδικά το κόκκινο κρασί, υπερέχει ανάμεσα στα άλλα αλκοολούχα ποτά καθώς περιέχει φαινόλες, συστατικά τα οποία ασκούν αντιοξειδωτικές και αντιθρομβωτικές δράσεις προστατεύοντας από τη δημιουργία της αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία(Lorimier et al. 2000).  Το ασφαλές όριο κατανάλωσης αλκοόλ για τους άνδρες έχει τεθεί μέχρι στιγμής στα 2 ποτά την ημέρα, ενώ για τις γυναίκες στο 1 ποτό την ημέρα.
Κατηγορίες Οίνων

Ο τόπος καλλιέργειας των αμπελιών είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος της ταυτότητας των κρασιών.
•    Η τοπογραφική διαμόρφωση και η μηχανική – χημική σύσταση του εδάφους.
•    Το μακρο-μεσοκλίμα που επικρατεί στην περιοχή και η από χρονιά σε χρονιά
•    εξέλιξή του.

Οι ποικιλίες αμπέλου που καλλιεργούνται και οι καλλιεργητικές τεχνικές.
•    Η αμπελουργική και οινοποιητική παράδοση της περιοχής.
•    Οι άνθρωποι που συντηρούν (και εξελίσσουν) την παράδοση και την  υλοποιούν.

Όλα αυτά μαζί διαμορφώνουν την έννοια του τερουάρ. Μια έννοια που εκφράζει αυθεντικότητα αλλά και τυπικότητα.  Περί την έννοια του τερουάρ έχει συγκροτηθεί όλη η ευρωπαϊκή οινική νομοθεσία και κατ’ επέκταταση και η ελληνική. Ήταν εξ άλλου οι αρχαίοι έλληνες που εισήγαγαν την έννοια της εντοπιότητας με τον Αριούσιο, τον Πράμνιο, τον Μαρώνειο, τον Θάσιο και πολλούς άλλους ονομαστούς αλλά και ονοματισμένους οίνους από συγκεκριμένες περιοχές.
Η ελληνική οινική νομοθεσία διακρίνει και θεσμοθετεί 4 κατηγορίες οίνων ως προς τη γεωγραφική προέλευση:

Οίνοι ΟΠΑΠ (Ονομασίας Προέλευσης Ανώτερης Ποιότητας)
Είναι ουσιαστικά οι ιστορικές αμπελουργικές και οινοπαραγωγικές περιοχές της χώρας. Στις περιοχές αυτές έχουν οριοθετηθεί σαφείς αμπελουργικές ζώνες. Με την εξαίρεση δύο περιοχών, οι ποικιλιακές συνθέσεις ορίζονται μόνον από ελληνικές ποικιλίες.
Οι οίνοι ΟΠΑΠ υποχρεωτικώς παράγονται σε οινοποιεία που βρίσκονται μέσα στη ζώνη. Αυτό σημαίνει ότι, εκτός από τα σταφύλια που προέρχονται υποχρεωτικώς από τη ζώνη, και η οινοποίηση πρέπει να γίνεται σε οινοποιεία που έχουν τις εγκαταστάσεις τους εντός ζώνης. Η ωρίμανση σε βαρέλια, η εμφιάλωση και η αναγωγική παλαίωση μπορούν να γίνονται και σε εγκαταστάσεις εκτός ζώνης.
Οι οίνοι ΟΠΑΠ φέρουν υποχρεωτικώς στο λαιμό της φιάλης τη χαρακτηριστική ροζ ταινία.

Τοπικοί Οίνοι
Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και ελληνική οινική νομοθεσία οι τοπικοί οίνοι είναι υποκατηγορία των επιτραπέζιων. Θεσπίστηκαν για να ενισχυθούν οι έννοιες της αυθεντικότητας και της τυπικότητας και εξ’ αρχής είχαν το δικαίωμα αναγραφής της χρονιάς της εσοδείας και της ποικιλιακής σύνθεσης.
Οι τοπικοί οίνοι τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναπτυχθεί πολύ. Αυτός είναι και ο λόγος που τους κατατάσσουμε εδώ σε ξεχωριστή κατηγορία.
Κατ’ αντιστοιχία με τους οίνους ΟΠΑΠ – ΟΠΕ καθορίζονται τόσο γεωγραφικά όρια όσο και ποικιλιακές συνθέσεις. Αρχικώς καθορίζονταν και τύποι οίνων αλλά με την απόφαση του 1999, που ισχύει, τώρα υπάρχει ελευθερία ως προς αυτό.
Σύμφωνα με την ελληνική οινική νομοθεσία, διακρίνονται 3 επιμέρους κατηγορίες τοπικών οίνων:
Τοπικοί οίνοι Περιφερειών:
Είναι η ευρύτερη κατηγορία. Από τις 9 αμπελουργικές περιφέρειες της χώρας τοπικό οίνο έχουν οι 8. Μόνο τα νησιά του Ιονίου δεν έχουν αν και σχετικό αίτημα εκκρεμεί από καιρό. Κατά κανόνα θεσπίζονται λευκοί, ροζέ και ερυθροί οίνοι και αντιστοίχως ξηροί, ημίξηροι, ημίγλυκοι.
Τα σταφύλια πρέπει να προέρχονται από ζώνη(ες) ΟΠΑΠ ή/και περιοχή(ές) τοπικών οίνων της περιφέρειας και μπορούν να οινοποιούνται οπουδήποτε μέσα στα όριά της.
Κρητικός Τοπικός Οίνος:
Στην αμπελουργική περιφέρεια Κρήτης.
Τύποι: λευκός, ροζέ, ερυθρός – ξηρός, ημίξηρος, ημίγλυκος.
Είναι η πλέον αξιοποιημένη ένδειξη από παραγωγούς εντός περιφέρειας. Οι εκτός Κρήτης παραγωγοί που χρησιμοποιούν την ένδειξη είναι λίγοι.
Τοπικοί οίνοι Νομών:
Η αμέσως επόμενη κατηγορία όπου τα γεωγραφικά όρια περιορίζονται στα όρια ενός συγκεκριμένου νομού και ενίοτε σε τμήμα του. Τα σταφύλια πρέπει να προέρχονται από τα όρια αυτά και η οινοποίησή τους να γίνεται εκεί. Όμως, δικαίωμα παραγωγής έχουν και τα οινοποιεία που βρίσκονται στους όμορους νομούς.
Οι ποικιλιακές συνθέσεις είναι, κατά κανόνα, πιο αυστηρές και αυτός είναι ένας λόγος που ενίοτε αναγκάζει τους παραγωγούς να χρησιμοποιούν την παραπάνω ευρύτερη ένδειξη της περιφέρειας. Ομοίως, πιο περιορισμένοι είναι οι τύποι οίνων που μπορούν να παραχθούν.
Έχουν θεσμοθετηθεί τοπικοί οίνοι επιπέδου νομού σε 28 από τους 51 (αμπελουργικούς) νομούς της χώρας.
Ως προς τις αμπελουργικές περιφέρειες είναι: Θράκη 0/3, Μακεδονία 11/13, Θεσσαλία 2/4, Ήπειρος 1/4, Ιόνιο 2/4, Στερεά Ελλάδα 1/7, Πελοπόννησος 7/7, Αιγαίο 2/5, Κρήτη 2/4.
Τοπικοί Οίνοι Νομών (Κρήτης)

1. Τοπικός Οίνος Ηρακλείου
Παράγεται στα όρια του νομού και σε υψόμετρα άνω των 30μ.
Ποικιλίες: αθήρι, βηλάνα, βιδιανό, δαφνί, θραψαθήρι, μοσχάτο λευκό, πλυτό, σαρντονέ, σοβινιόν μπλαν, συλβάνερ, κοτσιφάλι, κοτσιφολιάτικο, λιάτικο, λαδικινό, μανδηλαριά, γκρενάς ρουζ, καμπερνέ σοβινιόν, καρινιάν, μερλό, μουρβέντρ, σιρά.
Τύποι: λευκός, ροζέ, ερυθρός – ξηρός, ημίξηρος, ημίγλυκος.
2. Τοπικός Οίνος Λασιθίου
Παράγεται στα όρια του νομού και σε υψόμετρα άνω των 30μ.
Ποικιλίες: αθήρι, ασύρτικο, βηλάνα, θραψαθήρι, μοσχάτο λευκό, πλυτό, βιονιέ, σαρντονέ, τρεμπιάνο, κοτσιφάλι, λαδικινό, λιάτικο, μανδηλαριά, γκρενάς ρουζ, καμπερνέ σοβινιόν, καρινιάν, μερλό, σιρά.
Τύποι: λευκός, ροζέ, ερυθρός – ξηρός, ημίξηρος, ημίγλυκος.

Τοπικοί οίνοι Περιοχών:
Η πλέον αυστηρή γεωγραφικώς κατηγορία, όπου τα όρια είναι τμήμα ενός νομού (σε κάποιες περιπτώσεις 2 νομών) και μερικές φορές τα όρια μιας και μόνο κοινότητας – χωριού. Ποικιλίες και τύποι οίνων καθορίζονται επίσης αυστηρά.
Έχουν θεσμοθετηθεί 57 τοπικοί οίνοι περιοχών σε 27 νομούς. Ως προς τις αμπελουργικές περιφέρειες είναι: Θράκη 2, Μακεδονία 10, Θεσσαλία 4, Ήπειρος 1, Ιόνιο 5, Στερεά Ελλάδα 21, Πελοπόννησος 9, Αιγαίο 5 & Κρήτη 1.
Τοπικοί Οίνοι περιοχών (Κρήτης)
1. Τοπικός Οίνος Κισσάμου
Παράγεται στο ν. Χανίων στα όρια των δήμων Βουκολιών, Ινναχωρίου, Κισσάμου, Κολυμβαρίου & Μυθήμνης.
Ποικιλίες: αθήρι, θραψαθήρι, βηλάνα, ρωμέικο, Ugni Blanc <=20%, καμπερνέ σοβινιόν, γκρενάς ρουζ, καρινιάν, σιρά.
Τύποι: λευκός, ροζέ, ερυθρός – ξηρός

Επιτραπέζιοι Οίνοι
Πρόκειται για την πλέον χαλαρή από άποψη δεσμεύσεων κατηγορία οίνων. Οι παραγωγοί έχουν τη δυνατότητα να συνδυάσουν ποικιλίες σταφυλιών από διαφορετικές περιοχές, να εφαρμόσουν διαφορετικές μεθόδους καλλιέργειας και οινοποίησης και γενικώς να πειραματισθούν, παράγοντας ένα εμπορικό προϊόν που δε φέρει ταυτότητα προέλευσης αλλά ενός εμπορικού ονόματος. Δηλαδή, τα κρασιά αυτά δεν οφείλουν να είναι τυπικά.  Ως εκ τούτου, δεν είχαν το δικαίωμα να αναγράφουν στην ετικέτα τους τη χρονιά της εσοδείας τους ούτε την ποικιλιακή τους σύνθεση.

Ποικιλίες οινοποιήσιμων Σταφυλιών

Cabernet Sauvignon
Το Cabernet Sauvignon, είναι η πιο ονομαστή ερυθρή ποικιλία στον κόσμο για την παραγωγή εκλεκτών ερυθρών κρασιών που αντέχουν δεκαετίες παλαίωσης μέσα στην φιάλη. Ίσως η πιο καταπληκτική ιδιότητα του Cabernet Sauvignon είναι το ότι μπορεί να καλλιεργείται σε διαφορετικές περιοχές και ωστόσο να δίνει κρασιά που αναγνωρίζονται ως Cabernet Sauvignon, παρά τις όποιες κλιματολογικές, καλλιεργητικές ή οινοποιητικές συνθήκες. Το Cabernet Sauvignon έχει μια αξιοσημείωτη περιεκτικότητα σε τανίνες, καθώς και γευστικά και αρωματικά χαρακτηριστικά. Όταν το Cabernet Sauvignon καλλιεργείται σε θερμές περιοχές όπως η Κρήτη, όπου ωριμάζει σε πρωϊμότερο χρόνο και δίνει ώριμα φαινολικά συστατικά, παράγονται κρασιά με πλούσιο χρώμα, πληθωρική γεύση και άρωμα.
Grenache Rouge
Ερυθρή μεσογειακή ποικιλία ισπανικής καταγωγής, καλλιεργούμενη σε αρκετές ξηροθερμικές περιοχές στον κόσμο. Στην Ελλάδα είναι συνιστώμενη ως βελτιωτική. Ωριμάζει αρχές Σεπτεμβρίου. Στα κατάλληλα εδάφη και με μέτρια παραγωγή, το κρασί της ποικιλίας αυτής έχει καλό χρώμα, μέτριο σώμα, υψηλό αλκοολικό τίτλο και μέτρια οξύτητα. Έχει την τάση όμως να γερνάει γρήγορα και να οξειδώνεται εύκολα. Η Grenache Rouge συμμετέχει στην παραγωγή ορισμένων Τοπικών οίνων.
Κοτσιφάλι
Ερυθρή ποικιλία με υψηλό αλκοολικό τίτλο, αστάθεια στο χρώμα και με πλούσια αναλυτικά στοιχεία για κρασί ποιότητας. Αποτελεί τυπικό εκπρόσωπο των κρασιών ΟΠΑΠ του Νομού Ηρακλείου.
Λιάτικο
Πολύ παλαιά και πρώιμη ερυθρή ποικιλία. Δίδει ξηρά και θαυμάσια γλυκά κρασιά. Είναι υψηλόβαθμα, με μαλακές τανίνες μέτρια οξύτητα και σχετικά ανοικτό χρώμα. Από το λιάτικο παράγονται τα ξηρά και γλυκά κρασιά Ονομασίας Προέλευσης Δαφνές. Τα τελευταία χρόνια αναβιώνει η παραγωγή λιαστού κρασιού από Λιάτικο μέσα από την προσπάθεια οινοποιών του νησιού.
Μανδηλάρι
Σκούρου ερυθρού χρώματος με υψηλή περιεκτικότητα σε ανθοκυάνες. Συμμετέχει στον οίνο ΟΠΑΠ Αρχάνες και Πεζά σε συνδυασμό με την ποικιλία Κοτσιφάλι.
Merlot
Το Merlot είναι ένα ερυθρό σταφύλι γαλλικής καταγωγής και δίνει μαλακά κρασιά. Τα αρώματα του Merlot είναι πολύ πιο γλυκά από αυτά του Cabernet Sauvignon, θυμίζουν δαμάσκηνο και μικρά κόκκινα φρούτα όπως τα κεράσια και οι φράουλες. Στο στόμα βρίσκουμε μαλακές τανίνες, χαμηλή οξύτητα, υψηλή αλκοόλη χωρίς όμως να υπάρχει υψηλή πυκνότητα.
Mouvedre
Iσπανική ερυθρή ποικιλία. Πρόκειται για ζωηρή, μέτριας παραγωγικότητας ποικιλία, αρκετά ανθεκτική στις μυκητολογικές ασθένειες. Η εκβλάστηση των οφθαλμών της γίνεται πολύ αργά, γεγονός που τη βοηθά να αποφεύγει τους όψιμους ανοιξιάτικους παγετούς. Ωριμάζει το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου. Έχει μέτριου μεγέθους τσαμπιά με μέτριου μεγέθους ρώγες. Παράγει ερυθρούς οίνους με ικανοποιητικό χρώμα και όχι πολύ έντονο άρωμα βύσσινου με χροιές ευκαλύπτου ή δάφνης. Στη γεύση δίνει, συνήθως, οίνους με ικανοποιητικής ποιότητας τανίνη.
Sangiovese
Είναι η διεθνής ερυθρή ποικιλία της Ιταλίας. Καλλιεργείται κυρίως στην Τοσκάνη και μετέχει σε κάποια μεγάλα κρασιά της Ιταλίας. Ράγα μέτρια, στρογγυλή με ανθεκτικό φλοιό, χρώματος μαύρου μωβ, όχι πολύ παχύ. Εποχή ωρίμανσης όψιμη. Προτιμά λόφους με εδάφη μέτρια- φτωχά, ασβεστούχα και ξηρά. Παράγει κρασιά χρώματος κόκκινο ρουμπινί, στεγνή γεύση λίγο τανική. Σε χαρμάνι με το Cabernet sauvignon δίνει μεγάλα κρασιά παλαίωσης.
Syrah
Ερυθρή ποικιλία, που έγινε γνωστή χάρη στα θαυμάσια κρασιά, που δίνει στην κοιλάδα του Ροδανού και η οποία καλλιεργείται σήμερα σε πολλές περιοχές στον κόσμο. Ωριμάζει τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Ανάλογα με τον κλώνο, το κλάδεμα, το έδαφος και την περιοχή, η ποικιλία αυτή μπορεί να δώσει λιγότερο ή περισσότερο “δυνατά” κρασιά, μέτριας οξύτητας, με έντονο χρώμα, έντονα αρώματα, που γίνονται πολυπλοκότερα κατά την παλαίωση. Συμμετέχει στην παραγωγή αρκετών Τοπικών οίνων, ερυθρών και ροζέ.
Βιδιανό
Φυτό ζωηρό, παραγωγικό, γόνιμο, ανθεκτικό στο περονόσπορο δίδει κρασί υψηλόβαθμο, μέτριας οξύτητας, ιδιαίτερο άρωμα.
Βιλάνα
Λευκή ποικιλία καθαρά οινοποιήσιμη με καλά αναλυτικά στοιχεία και συμμετέχει στον οίνο ΟΠΑΠ Πεζά. Η ποικιλία αυτή βελτιώνεται με τη συνοινοποίηση των ποικιλιών Δαφνί και Πλυτό.
Chardonnay
Το αγαπημένο λευκό σταφύλι των απανταχού οινόφιλων που ξεκινώντας από τη Βουργουνδία και τη Καμπανία, κατέκτησε ολόκληρη την υφήλιο. Τα κρασιά του μπορεί να είναι φρέσκα, με δροσερή οξύτητα και αρώματα εξωτικών φρούτων ή περισσότερο ώριμα. Αποτελεί συστατικό της σαμπάνιας. Δίνει ξηρά κρασιά με έντονα αρώματα. Τα κρασιά αυτής της ποικιλίας ωριμάζουν πολύ επιτυχημένα σε βαρέλι, κάτι που συνήθως γίνεται και εμπλουτίζονται με ανάλογο τρόπο από τα αρώματά του (όπως ξύλου, βανίλιας, καπνού, ξηρών καρπών κ.α.).
Δαφνί
Λευκή ποικιλία καλλιεργούμενη στην Κρήτη, στους νομούς Λασιθίου και Ηρακλείου. Είναι ζωηρό, μέτρια παραγωγικό, ανθεκτικό στην ξηρασία. Ξεκινά τη βλάστηση στα μέσα του Μάρτη και ωριμάζει μέσα με τέλος Σεπτέμβρη. Το κρασί είναι σχετικά χαμηλού έως μετρίου αλκοολικού τίτλου, μέτριας οξύτητας με άρωμα που θυμίζει αυτό της δάφνης.
Θραψαθήρι
Λευκή ποικιλία των Κυκλάδων, της Κρήτης, της Δωδεκανήσου και γενικότερα της νότιας Ελλάδας. Θεωρούνταν κλώνος της ποικιλίας Αθήρι αλλά αμπελογραφικά διαφέρει. Πρόκειται για ξεχωριστή ποικιλία. Είναι ζωηρό, γόνιμο, πολύ παραγωγικό, ευαίσθητο στον περονόσπορο και ανθεκτικό στην ξηρασία. Ξεκινά τη βλάστηση στις αρχές του Απρίλη και ωριμάζει το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη. Στα κατάλληλα εδάφη και με μικρό φορτίο ανά πρέμνο δίνει κρασιά υψηλόβαθμα, ελαφρά αρωματικά, μέτριας οξύτητας.
Μαλβαζία
Λευκή ποικιλία που παράγει κρασί, με ευχάριστη γεύση, έντονο χαρακτηριστικό ανθώδες άρωμα με νότες μοσχάτου. Ιστορικά συνδέεται με το διάσημο κρητικό κρασί της περιόδου των μέσων βυζαντινών χρόνων μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα.
Μοσχάτο / Μοσχάτο Σπίνας
Πρόκειται για ποικιλία καλλιεργούμενη σε μεγάλη έκταση σε αρκετές χώρες του κόσμου. Ωριμάζει αρχές Σεπτεμβρίου, είναι ευοξείδωτο και απαιτεί προσοχή κατά την οινοποίηση. Το Μοσχάτο μπορεί να δώσει ξηρά κρασιά με πλούσιο τυπικό άρωμα, υψηλόβαθμα, με μέτρια οξύτητα, αλλά κυρίως εξαιρετικά γλυκά κρασιά, είτε λιαστά είτε οίνους λικέρ, με πληθωρική μύτη και γεμάτη γεύση.
Πλυτό
Πρόκειται για ποικιλία που καλλιεργείται στην ανατολική Κρήτη και Κύθηρα. Είναι φυτό ζωηρό, παραγωγικό αλλά ευαίσθητο στις ασθένειες. Τα σταφύλια του είναι μέτρια, με φλοιό χρυσοκίτρινο. Ο τρύγος του γίνεται μέσα Σεπτέμβρη.
Sauvignon Blanc
Λευκή αρωματική ποικιλία γαλλικής προέλευσης, η οποία καλλιεργείται σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Ελλάδα η καλλιέργειά της ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90. Ωριμάζει τέλη Αυγούστου. Το Sauvignon Blanc όταν καλλιεργηθεί στις κατάλληλες εδαφοκλιματικές συνθήκες, με μικρές αποδόσεις και τρυγηθεί στο κατάλληλο στάδιο ωριμότητας, ώστε να υπάρχει ισορροπία οξύτητας- σακχάρων και διατήρηση του ιδιαίτερου αρωματικού δυναμικού του, μπορεί να δώσει ξηρά κρασιά, με πλούσιο άρωμα (κυρίως εξωτικών φρούτων), ζωηρή, ισορροπημένη και πληθωρική γεύση. Το Sauvignon Blanc μπορεί να ζυμώσει και να ωριμάσει σε δρύινα βαρέλια. Συμμετέχει στην παραγωγή αρκετών Τοπικών οίνων.
Επίσης καλλιεργείται η ποικιλία Αθήρι, σε μικρότερες ποσότητες.

Ο ετήσιος κύκλος του Αμπελιού

Ο ετήσιος κύκλος του αμπελιού διακρίνεται σε τέσσερις φάσεις.
Α. Προβλαστική φάση
Στη πρώτη αυτή φάση ενεργοποιούνται διάφορες ουσίες όπως οι υδατάνθρακες και γίνεται η προετοιμασία για τη βλάστηση των δευτερευόντων οφθαλμών. Στην φάση αυτή παρατηρείται η δακρύρροια, δηλαδή το στάξιμο των χυμών από τομές στα κλήματα, που οφείλεται στην αύξηση της πίεσης από την απορρόφηση του νερού στις ρίζες και συμβαίνει όταν η λ θερμοκρασία του εδάφους είναι 10-12° C. Η φάση αυτή ολοκληρώνεται με το ξεδίπλωμα (έκπτυξη) των οφθαλμών.
B. Αύξηση
Όταν το ξεδίπλωμα των οφθαλμών γίνει σε ποσοστό 50% ξεκινάει η φάση της αύξησης του οφθαλμού και κατά την διάρκεια της εξέλιξης του έχουμε την εμφάνιση του βλαστού που αυξάνει γρήγορα και εμφανίζονται σε αυτόν τα όργανα του αμπελιού (φύλλα, έλικες, ταξιανθίες, οφθαλμοί). Πέντε με οκτώ βδομάδες αργότερα παρατηρείται η πτώση της στεφάνης του άνθους που είναι χαρακτηριστικό της άνθησης και στην συνέχεια έχουμε την εμφάνιση της ταξιανθίας, τη γονιμοποίηση, την καρπόδεση, την ανάπτυξη και ωρίμανση της ρώγας (πράσινη ρώγα, ωρίμανση, υπερωρίμανση).
Γ. Αποθησαυρισμός
Με το σταμάτημα της ανάπτυξης του βλαστού αρχίζει η περίοδος του αποθησαυρισμού, η οποία ολοκληρώνεται με την πτώση των φύλλων.
Δ. Χειμέρια ανάπαυση
Στα τέλη Νοεμβρίου, εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών, το κλήμα (κουρμούλα στην κρητική διάλεκτο) περνάει σε χειμέρια ανάπαυση μέχρι τον Μάρτιο, οπότε συνήθως ξεκινά πάλι η κινητοποίηση των αποθησαυριστικών ουσιών του.

Σταφίδα

Στην Κρήτη η σταφίδα και ο μούστος αποτελούν, μαζί με το μέλι, τις πιο σημαντικές παραδοσιακές γλυκαντικές ύλες. Η καλλιέργεια του αμπελιού στο νησί χρονολογείται από τα προϊστορικά χρόνια. Η παρασκευή σταφίδας δείχνει την ευρηματικότητα του ανθρώπου να διατηρήσει σε σχεδόν αφυδατωμένη (αποξηραμένη) μορφή ένα προϊόν που η φύση το χαρίζει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες.

Σήμερα η σταφίδα θεωρείται μια από τις  πλέον θρεπτικές  φυτικές  τροφές με ιδιαίτερα ωφέλιμα για την υγεία συστατικά. Χρησιμοποιούνται ως συστατικό για πολλά φαγητά και εξαιρετικά γλυκά, ενώ από μόνες τους αποτελούν ένα ωραίο σνακ. Οι σταφίδες γενικά έχουν μεγάλη θρεπτική αξία, είναι δηλαδή πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά όμως αποδίδουν και πολλές θερμίδες. Σε 100 γραμμάρια σταφίδας αντιστοιχούν 250 θερμίδες, ενώ ένα φλιτζάνι σταφίδας ισοδυναμεί περίπου με οκτώ φλιτζάνια φρέσκο σταφύλι. Οι σταφίδες αποτελούν καλή πηγή σιδήρου, καλίου και σεληνίου ενώ παράλληλα περιέχουν βιταμίνη Α και βιταμίνες Β και είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες. Λόγω των θρεπτικών συστατικών που περιέχουν έχουν ευεργετική επίδραση στην υγεία. Επειδή αποτελούν καλή φυτική πηγή σιδήρου, βοηθούν στην αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας.

Η σταφίδα (σκούρα ή ξανθή) είναι άριστη πηγή Καλίου, που έχει αποδειχθεί ως ένα από τα στοιχεία που μειώνει την πίεση του αίματος και την κατακράτηση υγρών. Στη σταφίδα αφθονούν οι φυτικές ίνες, οι οποίες  δρουν κατά της δυσκοιλιότητας, των αιμορροΐδων και βοηθούν στη μείωση της χοληστερόλης. Μελέτη του Κέντρου Μελετών και Ερευνών του Los Altos της Καλιφορνίας, έδειξαν ότι 1/4 της κούπας σταφίδα την ημέρα, μειώνει την χοληστερόλη κατά 10%. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι σταφίδες περιέχουν ουσίες που καταπολεμούν βακτήρια στο στόμα τα οποία ευθύνονται για την τερηδόνα και την ουλίτιδα. Οι ουσίες αυτές έχουν την ιδιότητα να καταστέλλουν την ανάπτυξη μικροβίων στο στόμα, να εμποδίζουν την προσκόλληση τους στα δόντια και τα ούλα και να εμποδίζουν τη δημιουργία οδοντικής πλάκας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κοινή αντίληψη ότι οι σταφίδες είναι επιβλαβής για την υγιεινή του στόματος επειδή είναι γλυκές και κολλούν στα δόντια. Όμως έρευνες επιστημόνων του πανεπιστημίου του Ιλλινόι στο Σικάγο, αποδεικνύουν το αντίθετο. Συγκεκριμένα σε σταφίδες χωρίς κουκούτσι, ανιχνεύθηκαν πέντε φυτοχημικές ουσίες οι οποίες έχουν αντιοξειδωτική και αντιβακτηριδιακή δράση. Η πιο δραστική από αυτές είναι το ολεανολικό οξύ ενώ λιγότερο δραστικές  είναι η ολεανική αλδεΰδη, η βετουλίνη, το βετουλικό οξύ και η φουρφουράλη.

Είναι γνωστό ότι η κατανάλωση ζάχαρης ευθύνεται για την αύξηση της οξύτητας και τη δημιουργία της οδοντικής πλάκας. Οι σταφίδες περιέχουν κυρίως φρουκτόζη και γλυκόζη οι οποίες δεν υποστηρίζουν τη δημιουργία της οδοντικής πλάκας. Οι σταφίδες καταναλώνονται είτε χωρίς επεξεργασία είτε χρησιμοποιώντας τις για να παρασκευάσουν εξαιρετικά γλυκίσματα, όπως είναι τα σταφιδωτά και τα πατούδα.