Η διατροφική αξία της ελιάς
Η χρησιμότητα και η ωφελιμότητα του καρπού της ελιάς στον ανθρώπινο οργανισμό είναι γνωστή και οφείλεται στα πλούσια θρεπτικά συστατικά του. Η μέση ενεργειακή τιμή της ελιάς είναι μεγαλύτερη των άλλων φρούτων και λαχανικών. Ο καρπός της ελιάς επεξεργασμένος, όπως προσφέρεται στο τραπέζι μας, περιέχει ελαιόλαδο & πρωτεΐνες -με παρόντα όλα σχεδόν τα κύρια αμινοξέα-σάκχαρα, τανίνες, στερογλυκοζίτες, κερεμπροζίτες και σουλφολίθη. Επίσης, ανόργανα στοιχεία με βιολογική αξία για τον ανθρώπινο οργανισμό, όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο, το κάλιο, το μαγνήσιο, ο φώσφορος και άλλα. Είναι αξιοσημείωτο ότι η περιεκτικότητα της ελιάς σε ασβέστιο είναι μεγαλύτερη όχι μόνο από εκείνη των φρούτων και των λαχανικών, αλλά και των κρεάτων, των ψαριών, του ψωμιού κτλ. Είναι ίση με την περιεκτικότητα σε ασβέστιο του γάλακτος της αγελάδας. Τέλος, η ελιά είναι σημαντική πηγή βιταμίνης Α.


Η ελιά σαν βρώσιμο προϊόν
Οι ελιές που υπάρχουν άφθονες στο τόπο μας, αποτελούν ύστερα από κάποια επεξεργασία, πολύτιμο συμπλήρωμα στη καθημερινή διατροφή μας.
Η βρώσιμη ελιά ανοίγει την όρεξη, τονώνει και ωφελεί τον οργανισμό. Σύμφωνα με τους διαιτολόγους, κάθε άνθρωπος εκτός από τις άλλες τροφές, πρέπει να τρώει και 80 γραμ. ελιές την ημέρα, γιατί παίρνει από τις ελιές ασβέστιο, βιταμίνες και άλλα θρεπτικά συστατικά.
Η επεξεργασία που χρειάζεται είναι ανάλογη με την ποικιλία της ελιάς, το βαθμό ωριμάνσεως, το γούστο του ανθρώπου, κ.λπ. Θεωρείται δε σωστή αυτή η επεξεργασία, όταν στις διατηρημένες ελιές εξασφαλίζει το καλό άρωμα, την όμορφη εμφάνιση και τη καλή γεύση.

Τα μυστικά προετοιμασίας βρώσιμων ελιών
Νόστιμες ελιές θα έχουμε όταν προσέξουμε τα παρακάτω βασικά σημεία.
•    Το βαθμό ωρίμανσης: Κατάλληλες για να διατηρηθούν οι πράσινες ελιές, είναι όταν έχουν πάρει μια γυαλάδα και το χρώμα τους είναι κιτρινωπό ή πρασινοκίτρινο. Οι μαύρες ελιές είναι κατάλληλες για να διατηρηθούν όταν έχουν πάρει το μενεξεδί χρώμα μέχρι τον πυρήνα, και του τύπου Καλαμών όταν το μαύρο τους χρώμα έχει φθάσει σε βαθμό πιο πολύ από το μισό στη σάρκα του καρπού.
•    Το τρόπο συλλογής: Τις ελιές μαζεύουμε με το χέρι και όχι με ράβδισμα ή από το έδαφος. Οι θρουμπολιές σε αυτή τη περίπτωση εξαιρούνται. Ελιές χτυπημένες, φαγωμένες από έντομα και ακάθαρτες, είναι ακατάλληλες για διατήρηση. Το διάλεγμα λοιπόν, αποτελεί απαραίτητη προεργασία.
•    Ο τρόπος μεταφοράς: Προσοχή χρειάζεται και στη μεταφορά τους. Τα καλάθια ή τα κοφίνια που τις μεταφέρουμε, καλό είναι να ντύνονται με χαρτί ή με λινάτσα.
•    Τα δοχεία: Η διατήρηση αλλά και το ξεπρίκισμα των ελιών πρέπει να γίνονται σε δοχεία γυάλινα, πήλινα, μολυβωτά, ξύλινα, νάιλον και ποτέ σε μεταλλικά.
•    Τη καθαριότητα: Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή διατήρηση των ελιών αποτελεί η καθαριότητα, καθαρό νερό, καλά πλυμένα δοχεία, καθαρό αλάτι και καθαρά χέρια.
•    Το αλάτι: Πρέπει να μπαίνει σε κανονική αναλογία και να είναι καθαρό. Καλό είναι να δένεται σε τουλουμπάνι για να συγκρατεί τις ξένες και άχρηστες ουσίες.
•    Το λάδι: Το λάδι που χρησιμοποιούμε στις διατηρημένες ελιές, πρέπει να είναι άριστης ποιότητας και οξύτητας 0.
Για να διατηρήσουν οι ελιές το φυσικό τους χρώμα, πράσινο ή μαύρο, δεν πρέπει να έλθουν σε επαφή με τον αέρα, γι’ αυτό το ξεπρίκισμα αλλά και η διατήρηση τους καλό είναι να γίνονται σε δοχεία με μικρό άνοιγμα, ή να σκεπάζονται με σκέπασμα τυλιγμένο με καθαρό πανί.

Η παραγωγή βρώσιμης ελιάς στην Κρήτη
Στην Κρήτη παράγονται σημαντικές ποσότητες βρώσιμων ελιών εξαιρετικής ποιότητας. Εκλεκτό προϊόν θεωρείται η ελιά θρούμπα, η οποία παράγεται από τη φυσική προσβολή του καρπού της Χονδρολιάς από τον μύκητα Phoma oleae. Μάλιστα, η ελιά «Θρούμπα Αμπαδιάς Ρεθύμνης Κρήτης» έχει χαρακτηριστεί ως προϊόν ΠΟΠ (Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης).